- Szczegóły
-
Opublikowano: wtorek, 28, lipiec 2015 10:09
Rok 2023
55 56 57 58
ROK 2022
50 51 52 53 54
ROK 2021
45 46 47 48 49
ROK 2020
41 42 43 44
ROK 2019
35 36 37 38 39 40
ROK 2018
33 34
28 29 30 31 32
ROK 2017
25 26 27
20 21 22 23 24
ROK 2016
16 17 18 19
15 (maj) 14 (kwiecień) 13 (marzec) 12 (luty) 11 (styczeń)
ROK 2015
10 (grudzień) 9 (listopad) 8 (październik) 7 (wrzesień) 6 (sierpień)
5 (lipiec) 4 (czerwiec) 3 (maj) 2 (kwiecień) 1 (marzec)
- Szczegóły
-
Opublikowano: poniedziałek, 24, marzec 2014 14:52
Urząd Gminy w Gołczy przypomina o konieczności uiszczania opłat za odbiór odpadów komunalnych. Opłaty te dokonywać można w kasie Urzędu Gminy w Gołczy, przelewem internetowym na rachunek bankowy KBS Kraków: 65 8591 0007 0150 0750 0417 0147, w banku, urzędzie pocztowym oraz u inkasenta Artura Zwoźniaka. Prosimy, aby przy wpłatach podać imię i nazwisko osoby, która złożyła deklarację, adres nieruchomości, na której powstają odpady oraz tytuł wpłaty: „opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi za m-c ….”. Ponadto Urząd Gminy w Gołczy informuje, iż rozpoczęła się procedura egzekucji opłat wobec osób, które nie uiściły należności.
- Szczegóły
-
Opublikowano: wtorek, 29, kwiecień 2014 21:26
Parafia p.w. Św. Mikołaja, Wysocice 58
Proboszcz: ks. Mirosław Besterecha
tel. 789 255 700
Rys historyczny:
- 1186 - wg tradycji wówczas miała istnieć tu parafia oraz obecny romański kościół. Pewne jest, że romański kościół powstał tu w XII w.
- 1257 (lub 1252) - pierwsza wzmianka o wsi - własności Odrowążów
- przełom XII i XIII w. - Odrowąże, a być może nawet Iwo Odrowąż, budują grodowy kościół św. Mikołaja, jako jeden z pierwszych obiektów tego typy na ziemiach polskich
- 1327 - pierwsza źródłowa wzmianka o kościele
- od 1335 - w Wysocicach mieściła się siedziba dekanatu kościelnego przeniesiona tu z Prandocina
- 1565-1613 - kościół parafialny stanowił zbór ariański
- XVIII w. - do kościoła od pn. dobudowano zakrystię
- 1779 - w kościele św. Mikołaja dano nowy strop
- XIX w. - w kościele dobudowano kruchtę i obniżono kalenice dachów.
- przeł. XIX i XX w. - budowa dworu
- 1956 - w absydzie kościoła odkryto niewyraźną romańską lub gotycką polichromię, a we framudze okna - palmetę romańską.
Kościół Św. Mikołaja
Fundacji Odrowążów (a może nawet samego Iwo Odrowąża) z przełomu XII i XIII w. Wg tradycji istniał on już w 1186, ale nie potwierdzają tego badania naukowe. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi dopiero z 1327, ale już w 1335 stał się siedzibą dekanatu kościelnego przeniesioną tu z Prandocina. W l. 1565-1613 zgodnie z występującym w tym czasie trendem budowla ta została przekazana arianom na zbór.
Dzięki temu, że do dziś zachował się w swej pierwotnej formie, należy do najstarszych i najlepiej w Polsce zachowanych wiejskich kościółków romańskich typu obronnego. Stanowi wysokiej klasy dzieło sztuki kamieniarskiej (zbudowany z ciosów). Należy do grupy grodowych kościołów jednonawowych z emporami zach. W XVIII w. od pn. dobudowano zakrystię, w 1779 dano nowy strop, w XIX w. kruchtę, obniżono też nieco kalenice dachów.
Kwadratowa wieża miała znaczenie obronne, o czym świadczą otwory strzelnicze. W wieży na I piętrze znajduje się oryginalna i rzadko spotykana sklepiona krzyżowo empora (rodzaj galerii) o nieznanym dziś przeznaczeniu z absydą otwartą w kierunku wnętrza nawy i ozdobiona potrójnym przezroczowym oknem, a na najwyższej, 5 kondygnacji - cztery bliźniacze okienka przeźroczowe podzielone kolumienkami.
We wnęce zewnętrznej ściany prezbiterium jest umieszczony kamienny posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pocz. XIII w., wykazujący wpływy bizantyjskie.
W portalu pd. - tympanon z płaskorzeźbioną sceną Narodzenia i być może postacią fundatora z pocz. XIII w. W prezbiterium widnieje romańskie okrągłe okienko, a w nawie pod stropem 4 nieduże zasklepione okna. W nawie - gotycka ambona z misterną dekoracją z przełomu XV i XVI w., renesansowy ołtarz boczny oraz barokowy ołtarz główny z XVII w. W absydzie pod 11 warstwami pobiały i narzutów odkryto w 1956 r. m.in. niewyraźną polichromię romańską i gotycką lub renesansową oraz barokową z XVIII w. (grzebień koguci i winne grona), a we framudze okna - palmetę romańską.
Dzwony gotyckie (najstarszy z 1530).
- Szczegóły
-
Opublikowano: wtorek, 29, kwiecień 2014 21:26
Parafia p.w. Św. Katarzyny, Ulina Wielka 100
Proboszcz: ks. Jacek Kalkowski
Została erygowana w XIV wieku. W 1655 roku powstał kościół parafialny, drewniany, który później był przebudowywany. Parafia liczy około 560 mieszkańców, a jej proboszczem, podobnie jak w Mostku, jest ks. Jacek Kalkowski.
- Szczegóły
-
Opublikowano: wtorek, 29, kwiecień 2014 21:25
Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, Szreniawa 8,
Proboszcz: ks. Józef Baran
Wikariusz: ks. Michał Goguła
tel. 012/3886090
Szreniawa to czterotysięczna parafia na obrzeżach diecezji sosnowieckiej. Należy do dekanatu wolbromskiego.
„W imię Pańskie. Amen. Na wieczną pamiątkę rzeczy. Ponieważ co w czasie ręka ludzka zdziałała, wnet poosobno wniwecz się obraca, przeto ja, Bartosz Ligęza, starosta krakowski, uczciwy i do czynu skory człowiek, ufundowawszy w majątku mym Szreniawie kościół w części murowany, w części drewniany pod wezwaniem Narodzenia N. Maryi Panny, dotąd nie mający swego rządcy, przeznaczam dla jego rządcy następujące uposażenie...” - tak rozpoczyna się w przekładzie na język polski akt erekcyjny kościoła w Szreniawie z 26 listopada 1314 roku. Dokument podpisany był w Szreniawie, dziedzicznej wsi fundatora. Ligęzowie (Ligenzowie) byli szlachtą pieczętującą się herbem Śreniawa (Szreniawa). Do nich należały wsie położone u źródeł i w górnym biegu rzeko Szreniawy.
W średniowieczu częstym zjawiskiem było, iż przedstawiciele możnych rodów fundowali klasztory i kościoły parafialne, aby podnieść swoją pozycję wśród braci szlachty i ludu. Fundator nabywał wieczyste prawo patronatu, a kościół i jego proboszcz byli hojnie uposażani. Według cytowanego na wstępie dokumentu rządca kościoła szreniawskiego otrzymał: dom z ogrodem, trzy przylegające role kmiece (około 12 hektarów), trzech poddanych, wolny wyrąb w lasach, czynsz w naturze i dziesięcinę snopkową zarówno od folwarku wsi Szreniawy, jak też i od mieszkańców wszystkich pozostałych wsi wchodzących w skład parafii: Adamowic, Sulisławic, Makowa, Wierzchowiska, Dąbrowca, Szarkówki, Witowic, Podlesic, Trzebienic, Przybysławic, Lgoty i Mostku. Parafia w Szreniawie należała więc do zamożnych. Jej roczny dochód wynosił około 11 grzywien, a grzywna równała się około 2000 gramom srebra. Dochód ten był wyższy od parafii w Słomnikach. Dziesięcinę snopkową „od wszelkiego ziarna” proboszcz miał odbierać osobiście, natomiast tzw. meszne, czyli 40 miar (około 20 kwintali) jęczmienia i owsa mieszkańcy parafii mieli dostarczać na uroczystość św. Marcina Biskupa.
Szreniawska parafia należała początkowo do dekanatu w Prandocinie, później do Wysocic. Była nie tylko najmniejszą jednostką administracji kościelnej, ale również państwowej. Obszar parafii należał do powiatu proszowickiego. Wokół kościoła parafialnego do początków XIX wieku znajdował się cmentarz grzebalny. Zmarli proboszczowie chowani byli natomiast pod ołtarzami lub w podziemiach kościoła.
Wzniesiony przez Ligęzę kościół przetrwał do 1615 roku. Wtedy to ks. Feliks Pękowski zbudował nową świątynię.
Jak budowano kościół w Szreniawie
Po klęsce powstania styczniowego nastąpił podział większości majątków szlacheckich w parafii Szreniawa. Na przełomie XIX i XX wieku mieszkało tu około 5 tysięcy ludzi. Dawny drewniany kościół nie mógł pomieścić takiej liczby wiernych. W świątyni było tak duszno i gorąco, że świece na ołtarzu gięły się i spadały, ludzi mdleli, a ksiądz każdą sumę musiał odchorować. W tej sytuacji z inspiracji ówczesnego proboszcza, ks. Wincentego Biechońskiego przystąpiono do budowy kościoła murowanego, który pomieściłby wszystkich wiernych. Nadzór nad budową sprawowali: Kazimierz Zdanowski, właściciel folwarku w Szreniawie, Stefan Kozłowski, właściciel ziemski z Przybysławic oraz włościanie: Hieronim Bijak i Karol Pokwap. Parafianie zaś zobowiązali się płacić coroczne składki w wysokości jednego rubla z morgi. Składki przeznaczano na zakup cegły, drzewa i innych materiałów. Roboty prowadzili miejscowi murarze i cieśle kierowani przez majstra Jana Grimma z Kielc.
Fundamenty pod kościół założono w 1903 roku. Kłopoty finansowe sprawiły jednak, że w latach 1904 - 1905 pracę przerwano. Mimo pożyczki 2700 rubli zaciągniętej na 6 procent od pana Biukiewicza z Grodźca, budowano dalej sposobem gospodarczym, aby obniżyć koszty. Prace przyśpieszono, kiedy 7 grudnia 1907 roku nowym proboszczem został ks. Lucjan Tomasik. Za jego sugestią kościół powiększono, budując ramiona poprzeczne, tzw. transept, oraz kaplice. Gdy zabrakło pieniędzy na nową cegłę, rozebrano starą dzwonnicę, a materiał z niej użyto do murów i sklepień naw bocznych. Stare płyty kamienne użyto do ułożenia posadzki. W roku 1908 kościół przykryto prowizorycznym dachem oraz przeniesiono ołtarz główny i ołtarze boczne ze starego kościoła. W pracy wyróżniali się murarz Benedykt Micek i cieśla Adam Kowalczyk.
Nie obeszło się bez wypadków. W czasie rozładunku drzewa zginął Michał Cencek z Mostku, a kilku robotników potłukło się, gdy runęło rusztowanie. W lipcu 1909 roku znaczne szkody uczynił piorun, uderzając w sygnaturę.
Nadszedł wreszcie długo oczekiwany dzień. 12 września 1909 roku była piękna pogoda. Na placu przykościelnym zgromadziło się kilka tysięcy ludzi. Ostatnią Mszę św. w starym kościele odprawił proboszcz, ks. Lucjan Tomasik. Następnie ks. Józef Kwiatkowski, szambelan Jego Świątobliwości Ojca św., dziekan i proboszcz miechowski dokonał poświęcenia nowego kościoła. Pierwszą Mszę św. w nowej świątyni celebrował ks. Mieczysław Froelich z Pogoni koiło Sosnowca, a Słowo Boże głosił ks. Franciszek Gola z Niwki. Serca parafian przepełniała radość, że ich trud nie poszedł na marne, a oni mogą złożyć hołd Bogu w nowym kościele.
/tekst: Krzysztof Mucha/
- Szczegóły
-
Opublikowano: wtorek, 29, kwiecień 2014 21:25
Parafia Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, Mostek 24
Proboszcz: ks. Jacek Kalkowski
Została erygowana w roku 1938, choć odpowiedni dekret wydano dopiero w roku 1963. Kościół parafialny wykonany jest z drzewa modrzewiowego. Pochodzi z parafii Smardzowice, gdzie był zbudowany w roku 1571. W 1938 roku przeniesiono go właśnie do Mostku. Parafia liczy około 720 mieszkańców, a jej proboszczem jest ks. Jacek Kalkowski.
- Szczegóły
-
Opublikowano: wtorek, 29, kwiecień 2014 21:24
Parafia Rzymsko Katolicka Wniebowzięcia NMP, Gołcza 105,
tel. 12/38-86-005
Proboszcz:
ks. Edward Kuzka
Strona oficjalna: www.parafia.golcza.com.plPierwsza wzmianka źródłowa o parafii i kościele parafialnym pochodzi z 1326 r. Około 1585 r. wzniesiono nowy kościół. Ponowna budowa drewnianego kościoła miała miejsce w 1657 r. W latach 1946-1983 wybudowano nowy kościół ciosowy (stary kościół drewniany rozebrano i przeniesiono do tworzącej się parafii w Przesławicach); konsekrował go 29 V 1983 r. bp Stanisław Szymecki. Kościół malowano w latach 1972-1975, w 1993 r. przeprowadzono remont organów.
Księgi metrykalne: ochrzczonych od 1863 r., zaślubionych od 1877r., zmarłych od 1875 r. Kronika parafialna prowadzona po drugiej wojnie światowej.
Kaplice: Kaplica w Kamienicy, prawdopodobnie z początku obecnego stulecia.
Do parafii należą: Gołcza, Cieplice, Chobędza, Kamienica, Krępa, Rzeżuśnia, Wielkanoc.
Odpusty parafialne:
- Wniebowzięcia NMP - 15 sierpnia
- św. Józefa - 19 marca
Msze święte:
- niedziele: 8.00, 9.30, 11.30, okresowo 15.30
- dni powszednie: 7.00, okresowo 18.00
Poprzedni księża proboszczowie:
- ks. Józef Górbiel - 1919-1946,
- ks. Józef Pluta - 1946-1958 (budowniczy obecnego kościoła),
- ks. Eligiusz Jędrzejewski - 1958-1969,
- ks. Konstanty Tomal - 1969-1976,
- ks. Kazimierz Dzieża - 1976-1988,
- ks. Wiktor Zapart - 1988 -2010.
Księża pochodzący z parafii:
- ks. Stanisław Dobrzanowski - 1952 (Kraków),
- ks. Jan Kowalski - 1955 (Częstochowa),
- ks. Józef Piwowarczyk - 1955 (Kielce),
- ks. Stanisław Pułka - 1956 (Kielce, ob. w diec. Sosnowiec),
- ks. Bronisław Piwowarczyk - 1958 (Kielce),
- ks. Tadeusz Robakowski - 1960 (Kielce),
- ks. Stefan Dobrzanowski - 1963 (Kraków),
- ks. Jan Szarek - 1963 (Kielce),
- ks. Bogusław Perek - 1965 (Kielce),
- ks. Stanisław Słaboń - 1971 (Regensburg - Niemcy),
- ks. Stanisław Styczyński - 1974 (Częstochowa),
- ks. Krzysztof Osuch - 1976 (Jezuita),
- ks. Tadeusz Marczewski - 1982 (Kielce),
- ks. Jan Marczewski - 1984 (Kielce),
- ks. Bogdan Antoni Mosur - 1988 (Kraków),
- ks. Wiktor Mentel - 1992 (Kielce),
- ks. Jarosław Stanoch - 1998 (Kielce),
- br. Józef Robakowski - (Salezjanin).
Z parafii pochodzą 2 siostry zakonne.
Księża pochowani na miejscowym cmentarzu:
- ks. Jan Piekoszewski - 1993,
- ks. Józef Pluta - 1990.
